#25 Ik krijg inspiratie van Lorde en koude schotels
Over Kroatische en Italiaanse supersterren
The Notes in My Ears is de nieuwsbrief van Jasper Van Loy, muziekjournalist voor Humo en De Morgen en op TikTok. Elke woensdag een persoonlijke selectie muziekverhalen en songs.
Precies 390 keer drukte iemand hier al op de abonneerknop naast mijn hoofd, en minstens even vaak vroeg iemand mij de voorbije weken of ik geld verdien aan mijn nieuwsbrief. Het antwoord is nee, en dat blijft tot nader order ook zo. De winst zit ergens anders.
The Notes in My Ears is een veer geworden om mezelf mee te kietelen. Reflecteren, Jasper! Blijven lezen, blijven luisteren, de nodige stappen achteruit zetten en je blik scherpstellen! Verbanden leggen, ook: wie elke week verplicht wordt om lijnen te trekken, merkt steeds gemakkelijker de puntjes op.
Maandag maakte ik bijvoorbeeld voor de site van Humo een lijstje met de grootste concerten uit de popgeschiedenis, naar aanleiding van het optreden dat Lady Gaga vorig weekend gaf op Copacabana. De records van Madonna en The Rolling Stones deden me niet schrikken, wel die van Jean-Michel Jarre: maar liefst vijf keer in zijn carrière stond hij voor één miljoen mensen, geen enkele artiest deed hem dat voor of na.
Nog interessanter waren de lokale helden waar ik nog nooit van had gehoord, maar die in eigen land wel tienduizenden mensen lokken. Antonello Venditti, iemand? Vasco Rossi? Glay? En Marko Perkovic, de Kroatische nationalist die binnen twee maanden het grootste betalende optreden in de popgeschiedenis zal geven?
Zonder nieuwsbrief zou zo’n stuk een losse flodder blijven. Nu doet het me nadenken over alle muziek ik níet ken. Dat is veel meer muziek dan ik zelfs maar bevatten kan. Elk jaar staan er namen op de affiche van Pukkelpop die mijn oren doen tuiten, elke week looft Pitchfork een artiest die ik moet opzoeken, elke dag ontdek ik op TikTok een slaapkamerzanger waar ik alleen maar van kan denken: waar was je al die tijd?
Over dat laatste gesproken: voor De Morgen dook ik in de invloedssfeer van Gigi Perez. Zij en haar droevige hit ‘Sailor Song’ zijn het bewijs dat TikTok niet meer het walhalla van rare muziekjes is waar het vijf jaar geleden voor werd versleten, maar wel het hemelrijk voor een nieuwe generatie gevoelige liedjesmakers. ‘Ceilings’ van Lizzy McAlpine? Zo schoon! ‘Back to Friends’ van Sombr? Beste piano-intro in tijden!
Dat stuk deed me dan weer nadenken over recession pop. Dat is de gemeenschappelijke noemer voor alle montere, onbezorgde, soms debiele popmuziek die ons verstrooide in de jaren van de kredietcrisis. Denk aan ‘I Gotta Feeling’ van Black Eyed Peas of ‘California Gurls’ van Katy Perry. Nu gaat het weer slecht met de economie, waarom hebben we dan niet weer zo’n golf? Waarom zingt Pommelien Thijs niet dat we gaan feesten, maar dat we fucked zijn? Over zulke vragen ga ik dan tobben, en dat leidt dan weer tot een ander stuk. Dat stuk lees je hier.
Soms, héél soms, kom ik iets tegen waar ik niets aan toe te voegen heb. Zoals dit interview met Lorde, daarop kan ik alleen maar collegiaal jaloers zijn:
“I don’t think it was possible even 10 years ago; I just think things have changed so much. We are just in this cool moment in pop culture where it feels like this room for your humanity or being yourself is a little bit more prized. That’s all I’m trying to do at the moment.”
Dan proberen wij dat ook maar, al zal niemand het voor ons zo mooi opschrijven.
5+1 gratis
Blondshell - ‘Thumbtack’
Haar nieuwe plaat If You Asked Me for a Picture staat voorlopig in mijn jaarlijstje en hoort ook thuis in het jouwe, tenminste als je van gitaarmuziek, rauwe teksten en de nillies houdt.
David Bowie - ‘Memory of a Free Festival’
Toen ik een paar dagen geleden door de studenten Journalistiek van Thomas More werd uitgenodigd om in hun talkshow te komen spreken over de prijs van festivaltickets, heb ik onderweg nog eens naar dit nummer geluisterd.
No Prisoners - ‘Get Out of The Way’
Na Kapitan Korsakov en Raketkanon heeft Pieter-Paul Devos weer een briljante rockband waar we met z’n allen veel te weinig over praten. Er zit wat nu-metal in, wat stoner en wat asbest, maar bovenal goesting om een grondig onderzoek uit te voeren naar de stevigheid van ribbenkasten in de gemiddelde Vlaamse moshpit.
Proper Monday Number - ‘High Horse’ (DFA DJ edit)
“Get off your high horse!” Goed levensadvies voor alles en iedereen, aangeleverd door een vers duo uit Brighton dat met verve door de mangel werd gehaald door Matt Cash en James ‘LCD Soundsystem’ Murphy.
SAUSHA - ‘BOAT’
New Yorkse producer met Colombiaanse roots mengt industriële punk, acid, footwork en Latijns-Amerikaanse clubmuziek tot een explosief goedje waar je ay caramba tegen zegt.
Je vindt alle nummers terug in deze playlist, net als de tips die ik in de vorige nieuwsbrieven heb gegeven. Bij dezen zijn ook jouw aanraders van harte welkom.
En om te eindigen: vorige week waren mijn lief en ik op uitnodiging van Different Class in het SMAK, om de tentoonstelling Painting after Painting te bezoeken, een tussenstand van de Belgische schilderkunst anno nu. Dat was een behoorlijk overrompelende ervaring, deels omdat ik het niet gewend ben om na een werkdag nog musea te bezoeken, deels omdat de curatoren voor veelheid kozen en maar liefst vierenzeventig kunstenaars opvoerden.
Het was een blij weerzien met de zachte landschappen van Ben Sledsens, de confronterende lichamen van Joëlle Dubois en de droomwerelden van Bram De Munter, en het was een even aangename kennismaking met Charline Tyberghein, die op meesterlijke wijze haar schilderijen uit het doek laat komen.
Tekst gaat verder onder de foto.
‘Obitchuary’ van Charline Tyberghein
Maar mijn favoriete schilderij van de tentoonstelling was er eentje van Kristof Santy. Het heet ‘Koude schotel’ en er staat een koude schotel op. Is het omdat het zo’n helder beeld was, na een paar werken waarvan het bordje met uitleg wel het belangrijkste onderdeel leek? Is het omdat het iets gewoons op een subtiele manier in een ander licht zet? Is het omdat Santy zo’n ontzettend eigen stijl heeft? Is het omdat ‘Koude schotel’ me doet denken aan familiefeesten in de Kempen? Daarover tob ik nog even voort, tevreden starend naar de magneet met die ik in de museumwinkel heb gekocht. Ah ja, tickets? Tickets!
Hartelijks,
Jasper
‘Koude schotel’ van Kristof Santy